Маямі

Штат Флярыда, ЗША, сьнежань 2012
Google Мапы, Яндэкс.Мапы

Маямі — вельмі вялікі і вельмі неаднародны горад, які складаецца зь некалькіх непадобных адна да аднае частак. Усходняя частка, якая носіць назву Маямі-Біч, разьмешчаная на вялікай і выцягнутай высьпе, злучанай з мацярыком некалькімі пракладзенымі па штучным насыпу шашы. Тут разьмешчаныя гатэлі, рэстарацыі і забавы, дарагая нерухомасьць і пляжы. Заходняя, мацерыковая частка — безаблічны даўнтаўн і бясконцыя этнічныя гета зь нізкім узроўнем жыцьця і высокім узроўнем злачыннасьці.

Маями-Біч

Калі нехта кажа, што едзе ў Маямі, хутчэй за ўсё ён едзе сюды. Маямі-Біч існуе выключна для турыстаў.

Паўднёвая частка раёна лічыцца помнікам папулярнага з дваццатых па саракавыя гады мінулага стагодзьдзя архітэктурнага стылю ар-дэко, і цалкам занесена ў нацыянальны рэестр гістарычных месцаў. Старанна адрэстаўраваныя дамы пафарбаваныя ў пасьцельныя тоны.

Самы-самы цэнтар ўсяе дзьвіжухі, вуліца Оўшан-драйв. Усе самыя-самыя рэстарацыі, бары, дарагія гатэлі і начныя клюбы знаходзяцца тут (кажуць, начныя клюбы звышдарагія, але я ў іх не хаджу, таму пацьвердзіць не магу).

На знакамітым пляжы, з-за якога ўсё сюды едуць, было праведзена роўна чатыры хвіліны. Менавіта столькі заняло дайсьці да вады і назад.

У парку каля пляжу растуць сапраўдныя какосавыя пальмы. Жорыку пашчасьціла знайсьці какос, што даволі складана — па парку ходзяць нэгры, складаюць усе знойдзеныя какосы ў скрадзеную з крамы цялежку і патрабуюць за іх грошы, адначасова прапаноўваючы анашу.

Па сьпірыты Маямі-Біч вельмі нагадвае калягалівудзкія раёны Лос-Анджалеса — пальмы, турысты, і тая ж атмасфэра ганарыстасьці і пантоў.

Дарэчы, пра панты. Шанцаваньне з пракатам аўтамабіляў, якое пачалося ў Таронта, працягнулася — абранага клясу не было, таму нам за невялікую даплату далі Форд Мустанг кабрыялет. Катацца па Маямі на такой машыне досыць крута, калі не лічыць, што тут такіх кожная другая.

Тут я ўпершыню не пайшоў дасьледаваць горад пешшу, а ўзяў напракат ровар. Перавага ровара — вы перамяшчаецеся значна хутчэй і пасьпяваеце больш паглядзець. Недахопы — каб зрабіць здымак, трэба спыніцца, і за гэты час можна ўпусьціць нешта цікавае, ды і ўвесь час злазіць зь сядла надакучае. У кафэ таксама не зайсьці, ровар могуць скрасьці.

Другі ачаг народных гуляньняў пасля Оўшан-драйву — Лінкальн-роўд.

Галоўная асаблівасьць пляніроўкі Маямі-Біч — дакладнае чаргаваньне парадных вуліцаў і бытавых завулкаў. Вуліцы прыгожыя, архітэктурна адшуканыя, на іх знаходзяцца крамы і парадныя ўваходы, і па іх гуляе народ. Завулкі без вынаходстваў, засратыя, на іх стаяць сьмецьцевыя кантэйнэры, пахне памыямі, знаходзяцца разгрузачныя докі і ўезды ў двары, часам разгульваюць гойсаючыя па памыйках бамжы.

Чаргаваньне вуліц і завулкаў адбываецца выразна, адна за іншым, такую ​​пляніроўку я бачу ўпершыню. Па цэнтры большасьці завулкаў ідзе бэтонны жалабок для вадасьцёку.

Асаблівасьць — урна на слупе.

Камунальныя прылады заўсёды гняздуюцца разам на нейкім невялікім кутку хаты, як грыбы на пяньку.

Можна лічыць, што Маямі-Біч я паказаў.

А калі вам даводзілася гуляць у GTA Vice City, то тут вы сапраўды сустрэнеце кучу знаёмых месцаў — Горад Спакусаў быў змадэляваны як раз на яго капыл.

Выспы зь віламі

Паміж Маямі-Біч і мацерыковай часткай знаходзіцца некалькі дробных выспаў, на якіх стаяць дарагія вілы (у ГТА на падобным востраве знаходзілася віла Вэрсэці ў цэнтры мапы). Да кожнае васпы пракладзены мост, але на ўездзе стаіць шлягбаўм і дзяжурыць паліцыянт — багатыя не любяць няпрошаных гасьцей. Я зь ветлівай усьмешкай патлумачыў вартавому, што хачу проста паздымаць, пасля чаго ён нас ўпуьсціў — напэўна, вырашыў што чувакі на кабрыялеце для спакою буржуяў бясьпечныя. А вось хлопцу і дзяўчыне на арандаваным мапэдзе быў дадзены ад варот паварот.

Але яны нічога ня страцілі — тут няма нічога цікавага. Стаяць пальмы, дамы вялікія, дарагія аўтамабілі. Як Бэвэрлі-Хілс. На гэтым востраве калісьці утрымліваў вілу мафіёзны верхавод Аль Капонэ.

Зь іншага боку — прычалы для яхтаў.

Цэнтар

Уласна Маямі, бязь «Біч», пачынаецца за доўгай шашы, якая была пабудаваны на штучным каменным насыпу. У праліве знаходзіцца тэрмінал для круізных караблёў.

Даўнтаўн ашаламляльна адрозьніваецца ад курортнага раёна сваёй будзённасьцю і празаічнасьцю.

Уздоўж яго вуліц праходзіць лёгкае мэтро. Аўтаматычныя вагончыкі, тыя, што ходзяць па адным ці па два, рухаюцца не па рэйках, а па бэтонцы на гумовых колах, такім чынам не ствараючы шуму.

Паколькі быў выходны, і ўсе офісы былі зачыненыя, на вуліцах не было відаць ні аднаго белага чалавека, і навогул не было чуваць ангельскай мовы.

Цікавая асаблівасьць ЗША — гэта як хутка добры раён перацякае ў дрэнны. Вось, напрыклад, паркоўка будынка, у якім разьмяшчаецца дарагі гатэль і жылыя комплексы.

Усяго толькі 15 хвілін хады пешшу, і перад вачыма паўстае зусім іншая карціна.

Адразу за цэнтрам пачынаюцца недабрабытныя раёны.

Хаця, у недабрабытным жыцьці таксама ёсьць сваё хараство. Ніякіх табе дэдлайнаў, ніякіх клопатаў, ніякай іпатэкі. І спаць можна не 4-5 гадзін у суткі, а ўсе 20.

Наркадылер (спрабаваў продаць марыхуану).

Яшчэ адна фотасэсія. Тут іх навогул траплялася вельмі шмат.

Усюды разьвешаныя знакі, якія забараняюць кленчаньне грошай (за парушэньне — штраф да 200 даляраў, або да 2 месяцы арышту).

Маленькая Гавана

Як можна здагадацца з назвы, у гэтым раёне засяроджана пражываюць кубінскія эмігранты, якія ўцяклі ад Камандантэ і амэрыканскага эканамічнага эмбарга, а таксама іх нашчадкі. Балазе выспа Свабоды зусім побач, і калі знойдзецца старое судзёнышка, якое не патоне і ня трапіцца берагавой ахове, можна будзе перакінуцца ў табар імпэрыялістаў.

Ахайны бяздомны. Падобнае выйсьце вадаправоду вонкі тут сустракаецца часта — тэмпэратура ніколі ня падае ніжэй за нуль, і няма рызыкі замярзаньня. У халодным клімаце такія канструкцыі знаходзяцца пад зямлёй, пад вечкамі люкаў.

Кубінскі раён лічыцца ня самым бясьпечным, таму ўсюды платы і рашоткі.

Заўсёды марыў залезьці на рэклямны більборд.

Маленькае Гаіці

Раён выхадцаў з аднайменнай дзяржавы ў Карыбскім моры. Вікіпэдыя паведамляе, што гэты раён зьяўляецца «цэнтрам франкамоўнай культуры горада», але, шчыра кажучы, мне ў гэта верыцца зь цяжкасьцю. Ад французсай культуры гаіцяне гэтак жа далёкія, як насельнікі лёнданскага Іст-Гэма ад ангельскіх арыстакратаў.

Па ім мы толькі праехалі на машыне, таму нічога цікавага сфатаграфаваць не ўдалося.

* * *

Стэрэатыпны буржуй — яхта, цёлкі, жыцьцё атрымалася.

У цэнтральнай частцы Маямі-Біч ёсьць раён, дзе жывуць артадаксальныя габрэі. Не хацеў бы я быць мясцовым хасідам — раз шабат, то будзь ласкавы паліто насіць і штраймл футравы. А на вуліцы трыццаць, а то і ўсе сорак. Ой-вэй...

Паўночная частка не такая прыгожая, як паўднёвая, але, тым не менш, досыць зручная для пражываньня. Вось гэтыя дамы стаяць на беразе акіяну. Дзесьці недалёка знаходзіцца мясцовы рускамоўны раён.

Прынамсі, нармалёва павячэраць было дзе :-)