Італія — Вэнэцыя

Рэґіён Вэнэта, Італія, красавік 2009
Google Мапы, Яндэкс.Мапы

Звычайна пад словам «Вэнэцыя» маюць на ўвазе толькі гістарычны цэнтар горада, які знаходзіцца на некалькіх выспах Вэнэцыянскай ляґуны. У аднайменнай камуны *, аднак, ёсьць і мацерыковая частка — раён Мэстрэ, дзе ёсьць порт, заводы, жылыя раёны і аэрапорт.

З Мэстрэ да малой Вэнэцыі вядзе шырокі чатырохкілямэтровы мост са шматпалоснай шашой і чатырма чыґуначнымі шляхамі.

Рэйкі вядуць да чыґуначнага вакзала, а шашы — да велізарнай шматузроўневай паркоўкі, аўтавакзала і порта для круізных караблёў.

У гарадах Італіі распаўсюджаны тып заправак, дзе ня трэба зьязджаць з дарогі і ўставаць пад казырок, а трэба толькі зьехаць на бакавіну.

Акрамя гэтых камунікацый, гістарычная Вэнэцыя зьяўляецца цалкам безаўтамабільнай зонай, перасоўвацца па якой можна толькі пешшу або па вадзе. Няма свайго чаўна? Прыходзіш на прыпынак, чакаеш аўтобуса і плывеш туды, куды вядзе маршрут.

Ёсьць човен? Выдатна, толькі не паркуйся у неналежным месцы.

І не праплывай пад цэґлу.

А то атрымаеш штраф або правы адбяруць.

Для правядзеньня рамонтна-будаўнічых работ выкарыстоўваюць звычайную тэхніку, зьмешчаную на спэцыяльнай баржы.

Нейкі пагрузчык або сьмецьцявоз.

Гандаль «з машыны» ажыцьцяўляецца гэтак жа, як і паўсюль.

І, вядома ж, немагчыма не згадаць гістарычныя ґандолы, якія калісьці былі тут асноўным транспартам, а цяпер — адзін з найбольш вядомых турыстычных атракцыёнаў. Паласатыя кашулі — традыцыйная адзеньне ґандальераў.

Аднак, мы занадта захапіліся аглядам мясцовага транспарту. Глянем ж і на саму Вэнэцыю. Як і ў любым іншым італьянскім горадзе, амаль усе яе вуліцы характарызуюцца зьлёгку нядбайнай пацёртасьцю.

І не зусім зьлёгку сьпісанымі сьценамі.

Надвор’е ў той дзень, праўда, было ня вельмі шпацырным.

З раніцы было цярпіма, але бліжэй да поўдня пачалося пастаяннае чаргаваньне сонца і праліўнога дажджу, як гэта было ў Рыме.

Пад вечар дождж больш-менш уціх, і жыхары, не саромеючыся, вывесілі свае кашулі на ўсеагульны агляд.

Як я ўжо сказаў вышэй, аўтобусы тут водныя. А тыпавы прыпынак грамадзкага транспарту плавае на пантонах.

Вэнэцыянскія таксафоны Х блізняты нэапальскіх.

Крытая тэлефонная будка і сучасны вэнэцыянскі пажарны гідрант.

Гістарычная тыпавая, але вельмі вытанчаная вэнэцыянская вулічная калёнка для вады. Па прызначэньні імі ўжо не карыстаюцца.

Паштовая скрыня (як уЧынквэ-Тэрэ, і, вы зьдзівіцеся, у Серпухаве).

На набярэжнай не пасаромеліся вывесіць шырокафарматную рэкламу нейкага элітнага брэнда (знайсьці маґазын, які прапануе гадзіньнік за 13 000 еўра або сумачкі за 6 000 тут і без рэкламы не праблема. Цікава, што дадзеная набярэжная называецца «degli Schiavoni», што ў перакладзе азначае «славянская».

Дзеву Марыю на вулічным алтары замкнулі для яе ж бясьпекі.

Рашоткамі, аднак, зачыняюць усе без выключэньня вокны. Цікавы знак «асьцярожна, разьбіты тратуар».

Самым жа любімым маім эўразнаком можна назваць ніжэйпрыведзены. Неверагодная выразнасьць і даступнасьць, якія імгненна даносяць сэнс да таго, хто глядзіць.

Вулічныя шыльды робяцца з ДСП і размалёўваюцца трафарэтным чынам, і, як даніна традыцыі, падпісваюцца не на італьянскай, а на традыцыйнай ў рэґіёне Вэнэта вэнэцкай мове — напрыклад, замест італьянскага слова via («вуліца») выкарыстоўваецца вэнэцкае calle.

Ну і для паўнаты прывяду ўзор больш сучаснай забудовы.

Пад канец дня я паеў у нейкім мясцовым рэстаране. Абслугоўваючы пэрсанал, як водзіцца, складаўся з ўсходнеэўрапейскіх ґастарбайтэраў. Кухар, зь якім я разгаварыўся, калі хадзіў у прыбіральню, апынуўся з заходняй Украіны, хоць пры гэтым ён чамусьці лаяў Юшчанку і выказваў падтрымку кіраўніцтву Расіі. Будучы знаёмым з вываратам вэнэцыянскага жыцьця з пункту гледжаньня іміґранта, ніякага захапленьня гэтаму гораду ён не выказваў. Пасьля заканчэньня зьмены ён, як сотні іншых такіх жа ґастарбайтэраў, сядаў на аўтобус і ехаў праз доўгі мост, на забудаваную квадратнымі шматпавярхоўкамі ўскраіну.

Тым ня менш, калі вы прыехалі сюды ў якасьці турыста, вам абавязкова захочацца вярнуцца. Таму што гэта, без перабольшаньня, адно з найпрыгажэйшых месцаў на зямлі.