Італія — Рым, Ватыкан

Італія, красавік 2009
Google Мапы, Яндэкс.Мапы

Паездка ў Рым ня задалася з самага пачатку. Спачатку я страціў некалькі гадзін у ранішняй пробцы на выезьдзе з Нэапаля. Электроннае табло паведаміла, што з-за аварыі.

Хоць час, праведзены на італьянскіх дарогах, можна і запісваць у кошт экскурсій — загарадныя краявіды, што чаргуюцца за акном, такія прыгожыя, што рука машынальна хапаецца за фотаапарат кожныя тры хвіліны. Мястэчкі, якія туляцца на схілах гор, нібы зьявіліся з казкі. Больш прыгожай сельскай мясцовасьці, чым у паўднёвай Італіі, не даводзілася бачыць яшчэ нідзе.

Але ў вечны горад я прыбыў толькі а поўдні. І сутыкнуўся тут з новай праблемай.

Перад паездкай я забіў у джыпіэску каардынаты нейкай стаянкі ў цэнтры. Але па прыбыцьці аказалася, што месцаў на стаянцы няма. Я паспрабаваў пашукаць стаянкі праз базу дадзеных навіґатара, але ня тут-та было. Цэнтар Рыма ўяўляе сабой бязладны лябірынт вузкіх вуліц (Нэапаль ў гэтым стасунку лепш, бо больш квадратны) з аднабаковым рухам. Таму выконваць указаньні складана — увесь час заблытваешся ў карце і зварочваеш не туды, спадарожнікавы сыґнал губляецца, і пры няправільным павароце прыходзіцца зноў аб’язджаць усё па новай, зноў губляючы 5—10 хвілін. А стаянак, указаных на мапе, не было ўвогуле, хоць мапа і гэтага года.

Чатыры месяцы пасьля гэтага, Эўропкар зьняў з маёй крэдытнай карты

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

Калі рух трэба сапраўды абмежаваць, ставяць такія слупкі, якія апускаюцца толькі калі пад’язджае аўтарызаваны аўтамабіль. Але ў такім выпадку не сабраць грошай, а маюць з гэтых камэр муніцыпалітэты вельмі самавіта. Зрэшты, асноўная прычына ўсяго гэтага ўсё ж не ў зарабленьні грошай, а ў абмежаваньні аўтамабільнага руху і пробак, што ёсьць добра і правільна, інакш бы тут дзеяўся бы такі ж кашмар, як у любым больш-менш буйным расійскім горадзе.

Бессэнсоўнасьць далейшых пошукаў стаянкі была відавочная, таму я вырашыў выехаць на ўскраіну, а адтуль вярнуцца ў цэнтар на мэтро. Мне пашанцавала — я выехаў на вуліцу Тусколана (буйная шаша, якая вядзе ад цэнтру Рыма да кальцавой аўтадарогі — асноўныя прашпэкты сталіцы Італіі разьмешчаныя радыяльна), і на працягу гадзіны знайшоў падземную паркоўку, разьмешчаную прама каля станцыі мэтро.

Цягнікі рымскай падземкі сучлененыя як Ікарус-280 («гармонік»), таму можна свабодна хадзіць па ўсім саставе.

Калі я вярнуўся ў цэнтар, ішла ўжо трэцяя гадзіна дня.

Што можна сказаць пра Рым? Рым гэта Рым.

Узровень прыгажосьці на квадратны мэтар проста зашкальвае.

Крылатая фраза «усе дарогі вядуць у Рым» прыйшла са старажытнасьці, і сымбалізуе моцна цэнтралізаваную дзяржаву — у старажытным Рыме для кантролю над правінцыямі было неабходна мець якасныя дарогі, па якіх маглі хутка перапраўляцца паведамленьні, рэсурсы і леґіёны. Усе дарогі вялі ў Рым, бо больш весьці было няма куды. Сёньня ў сучасных разьвітых дзяржавах, да якіх адносіцца і Італія, існуе шмат эканамічных або прамысловых цэнтраў і дарогі раўнамернай сеткай пакрываюць ўсю краіну. А вось у адсталых краінах, напрыклад у Расіі, дзе ў сталіцы сканцэнтравана ўсё, а ў астатніх гарадах няма нічога, усе дарогі сыходзяцца ў цэнтры.

Вернемся да Рыма, дзе канцэнтрацыя старажытных помнікаў перавышае ўсе дапушчальныя нормы.

Тут гарманічна перамяшаліся розныя эпохі.

Застаецца ў чарговы раз пазайздросьціць заходнім гарадам, у якіх няма Цэрэтэлі.

У дзевяностых у нас паказвалі францускую сацыяльную рэкляму, дзе пэнсіянер замаўляе цэлы мех лекаў, бо яму сорамна проста папрасіць прэзерватываў, а аптэкар потым заўважае, як добра б было мець аўтаматы для іх продажу. Цяпер кандаматы у Эўропе — справа звычайная. У нас бы такое паставілі — адразу б хто-небудзь падаў у суд за маральнае разбэшчваньне моладзі. Лепш аборты і вэнэрычныя хваробы (ваш пакорны слуга хоць і зьяўляецца перакананым праціўнікам сэксу, але тым ня менш разумее, што заклік да маральнасьці і самакантролю — справа бескарысная і бессэнсоўная).

Італьянскія сьветлафоры маюць пешаходны жоўты сыґнал.

А ўсе паштовыя скрыні ў краіне выглядаюць амаль вось так. Амаль, таму што звычайна яны цалкам залепленыя разнастайнымі аб’явамі, але гэтыя чамусьці апынуліся чыстымі.

У горадзе паўсюдна сустракаецца абрэвіятура SPQR, якая зьявілася яшчэ ў часы Рымскае рэспублікі (500 год да нашай эры). Расшыфроўваецца яна хутчэй за ўсё як «Senatus Populus que Romanus» — «Сенат і грамадзяне Рыму». Тыпу як «народ і партыя». Надпіс выкарыстоўваўся ў сымболіцы падчас аб’яднання Італіі, а зараз прысутнічае на гарадзкім гербе Рыму.

Як і належыць Эўропе, усё што можна аўтаматызавана. Квіткі, парковачныя талёны і час на таксафонах прадаюцца праз аўтаматы. Спадабалася, што яны звычайна прымаюць і наяўныя грошы — у Амерыцы, да прыкладу, звычайна можна плаціць толькі крэдытнымі картамі.

Трамваі складаюцца зь некалькіх сучлененых, як мясцовае мэтро, ваґонаў рознай даўжыні.

Усе таксі — белага колеру, хоць лагатыпы адрозьніваюцца ў залежнасьці ад фірмы.

24 зьяўляецца сынонімам полуначы канца дня.

Як і ў Канадзе, у Эўропе часта вешаюць доўгія візуальныя сьпісы знакаў, падобных па стылі на дарожныя, якія нешта загадваюць і забараняюць.

Тым часам, з надвор’ем вызначана не шанцавала. Калі я выбраўся да Вэнэцыянскай плошчы (каля якой першапачаткова планаваў спыніцца), падзьмуў моцны вецер і лінуў праліўны дождж.

Як толькі пачынаецца дождж, адкульсьці ўзьнікае велізарная колькасьць асоб блізкаўсходняй нацыянальнасьці, якія спрабуюць прадаць нізкаякасныя кітайскія парасоны па

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

Бо трэба было яшчэ зазірнуць у Ватыкан.

Ватыкан

У рэпартажах з Ватыкана звычайна паказваюць забітую народам вуліцу Канчыляцыёнэ. Гэтая вуліца вядзе ад замка Сант-Анджэла (на папярэднім здымку) да плошчы сьвятога Пятра (плошча ўжо зьяўляецца тэрыторыяй Ватыкана). Цікава, што яна зьявілася толькі пры Мусаліні — лідэр італьянскіх фашыстаў ажыцьцявіў сваю мару аб велічнай алеі, якая вядзе ў самае сэрца горада. Стары раён быў разбураны, а замест яго ўзьнік гэты праход. Два аднолькавых сымэтрычных будынкі за плошчай былі пабудаваныя тады ж (выклікае асацыяцыю з плошчай Перамогі ў Менску).

Навогул Ватыкан, самая маленькая ў сьвеце дзяржава — дапаможная тэрыторыя Сьвятога Пасада, які, у сваю чаргу, таксама зьяўляецца суверэннай адзінкай міжнароднага права. Сам Ватыкан утварыўся ў 1929 годзе ў выніку пагадненьняў, якія размяжоўвалі паўнамоцтвы паміж Сьвятым Пасадам і італьянскай дзяржавай. Ад астатняга Рыма Ватыкан аддзелены сьцяной, якой няма толькі на ўваходзе на плошчу.

З-за дажджу Ватыкан быў даволі пусты.

Але адміністрацыя ўсё роўна пільна сачыла за маральным абліччам турыстаў, што заходзілі ў папскую дзяржаву.

У Ватыкане усюды ходзяць каталіцкія чыноўнікі з мабільнікамі і дыпляматамі, а таксама каталіцкія сек’юрыці, што не пускаюць просты люд за перагародкі. Афіцыйна ахоўваюць Ватыкан апранутыя ў сярэднявечную форму швэйцарскія ґвардзейцы, але іх вы можаце ўбачыць на старонках любога турыстычнага ґіда. Нягледзячы на сваю дэкаратыўнасьць, ґвардзейцы строяць зь сябе суровых ахоўнікаў з сындромам вахцёра і дрэнна ставяцца да здымкі.

Надвор’е дапамагла хоць у чымсьці — звычайна сюды чарга такая, што Леніну ў Маўзалеі ў былыя гады і ня сьнілася. Але скарыстацца гэтым не атрымалася — часу заставалася мала, так што давялося прабегчы толькі па сабору сьвятога Пятра.

Усюды, дзе ёсьць металічныя помнікі, абавязкова існуе традыцыя церці якуюсьці іх частку, з-за чаго гэтая частка заўсёды бывае адпаліраванай. У Маскве труць нос бронзаваму сабаку на станцыі Плошча Рэвалюцыі, у Піцеры — пятку матросу. Сьвяты Пётра ў Ватыкане таксама не пазьбег гэтай долі. За шматлікія стагодзьдзі ногі сталі практычна цалкам сточанымі. Побач стаяць скрыні для збору грошай — напэўна, трэба чагосьці пажадаць, а затым тут жа і аплаціць. Я кінуў у скрыню

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

І трэба ж, ён сапраўды спыніўся.

Але ненадоўга. Напэўна, дзеяньне трох эўра скончылася, і дождж зарадзіў з такой сілай, што танны парасон ўжо не ратаваў тэхніку, а дзень хутка ўжо скончыўся. Я сеў у мэтро і паехаў за машынай.