Вельск

Архангельская вобласьць, Расея, студзень 2011
Google Мапы, Яндэкс.Мапы

Напачатку 2011 году гарадок, міма якога я езьдзіў даволі часта, але ніколі ня бачыў, паўстаў перад мной ва ўсёй сваёй зімовай красе. Вельск — цэнтар раёна, які знаходзіцца на захад ад мае гістарычнае радзімы па матчынай лініі (Усьцьянскага раёна), і нават прэтэндаваў на званьне сталіцы поўдню Архангельскай вобласьці, якое сёньня належыць Котласу.

Вельск адразу кідаецца ў вочы паўсюднымі жоўтымі таблічкамі, якія інфармуюць аб заляганьні кабэля.

Вельскія слупы кідаюцца ў вочы вялікай колькасьцю ашэсткаў.

Засьнежаны Вельскі Ільіч кідаецца ў вочы тым, што паказвае ня ў сьветлую будучыню, а кудысьці пад ногі.

Вельск цэнтральны.

Вельск ускраінны.

Сучасныя асабнякі на поўначы будуюць ня з цэґлы, а з дрэва — у мясцовых умовах гэта ня толькі больш выгодна (лесу шмат), але й больш практычна (дрэва лепш захоўвае цяпло).

Вельск сталінскі.

Вельск рускі.

Вельск эўрапейскі.

Вельск элітны і хрушчоўскі.

Вельск гандлёвы.

Вельскія знак і прыпынак.

Вельская рэкляма.

У Вельску знаходзіцца студыя фатоґрафа Барыса Ўласава, якая зьяўляецца адначасова выставай работ мясцовых мастакоў і фатоґрафаў. Нажаль, пагаварыць зь ім доўга не ўдалося, аднак яго працы мне спадабаліся.

Вельск таксама.