Франкфурт-на-Одэры
Брандэнбурґ, Нямеччына, жнівень 2016
Google Мапы, Яндэкс.Мапы
На жнівень 2016 была заплянаваная чарговая паездка па Эўропе, якая мелася ахапіць 5 краін. На рэйсе Масква—Бэрлін Аэрафлот зрабіў прыемны падарунак, бясплатна перасадзіўшы ў бізнэс-кляс (такое часам бывае, калі часта лётаеце, а месцы ў эканоме канчаюцца). Крэслы тут большыя і зручнейшыя, хоць у ляжачае палажэньне не адкідваюцца (апошняе бывае толькі на далёкамагістральных самалётах). Палёт да Бэрліна на самалёце Airbus A320-214 з б/н VP-BKY заняў трошкі болей за дзьве гадзіны, і большую частку часу нас вельмі шчыльна і смачна кармілі (у эканоме на такіх адлегласьцях проста даюць бутэрброд). Ежу выдаюць у фарфоравым посудзе і з мэталічнымі сталовымі прыладамі (у эканоме ўсё аднаразовае і плястыкавае).
На трасе сустракаецца вельмі шмат праварульных машын з брытанскімі нумарамі. Калі ўлічыць, што ў Вялікай Брытаніі жыве каля 800 000 польскіх эмігрантаў, а гэтая траса — найпрамейшы і найхутчэйшы шлях з заходняй Эўропы ў Польшчу, то становіцца зразумелым, адкуль тут так шмат «ангельцаў».
У Нямеччыне ёсьць два гарады з назвай Франкфурт. Адзін, той што стаіць на рацэ Майн — буйны мэгаполіс, фінансавая сталіца краіны і адзін з самых наведваемых гарадоў сьвету. Іншы Франкфурт стаіць на рацэ Одэр на самай мяжы з Польшчай. Гэта невялікае мястэчка з насельніцтвам усяго 61 тысяча чалавек, правінцыя былой НДР. На ўездзе нас сустракаюць шэрыя панэльныя шматпавярхоўкі.
Як і многія іншыя нямецкія гарады, Франкфурт-на-Одэры моцна пацярпеў падчас вайны, большая частка даваенных пабудоў была разбураная. Пустуючыя прасторы былі забудаваныя архітэктурай сацыялізму.
Трохі гістарычнай забудовы ўсё ж захавалася.
Гарадзкі сабор.
Цэнтр сымпатычны. Большасьць будынкаў сучасныя, але па стылі добра ўпісваюцца.
Шмат малых скульптураў, некаторыя дзіўныя.
Плошча аддадзеная пад паркоўку :-/
Сустрэліся такія сымпатычныя вуліцы. Дамы ў ідэальным стане.
Старадаўні надпіс на сьцяне ўсё яшчэ бачны.
Вельмі прыгожыя будынкі. Але на самой справе гэта рэдкасьць.
Асноўная частка гораду — немудрагелістыя прастакутныя панэлькі.
Астравок даўніны ў асяродзьдзі соцрэалізму.
Як выглядалі б сучасныя расейскія гарады, калі б у іх жылі немцы.
Тыповыя шматпавярхоўкі.
Зьвярніце ўвагу, што ніхто не зашкляе балконы, нават на такіх будынках, якія ня прадстаўляюць асаблівай архітэктурнай каштоўнасьці. Бо ў нас нават найпрыгажэйшы будынак у цэнтры гораду могуць абляпіць безґустоўнымі аўтобуснымі вокнамі, нібы гэта нейкая савецкая дача, і ня бачаць у гэтым нічога заганнага.
Тыя будынкі, што прайшлі рэнавацыю, выглядаюць вельмі прыстойна. Пры жаданьні нават са звычайнай хрушчоўкі можна зрабіць якаснае жыльлё.
Двары таксама акуратныя, хоць і не ідэальныя.
Уваход у пад’езд.
Вуліцы з камуністычнымі назвамі засталіся ня толькі ў Расеі. Вось вам і Карл Маркс, і Роза Люксэмбурґ. У некаторых гарадах нават Ленінштрасэ сустракаюцца.
А яшчэ ва ўсходняй частцы Нямеччыны нашмат мацнейшыя антыэмігранцкія настроі. Надпіс зьлева на анґельскай — «уцекачам тут ня радыя». Надпіс вялікімі літарамі — «уцікачы заставайцеся, нацысты прэч адсюль» (слова «ўцекачы» напісанае з памылкай). Аднак, пасьля закрэсьліваньня слова «нацысты» сэнс фразы мяняецца на нешта накшталт «уцікачы, заставайцеся выгнанымі».
Сьмецьцевыя бакі.
Урна зь лёгкім налётам духоўнасьці.
У горадзе ёсьць закінутыя будынкі, рэдкая для Нямеччыны зьява.
Грамадзкі транспарт прадстаўлены трамваямі і аўтобусамі. Сярод трамвайных вагонаў сустрэліся звыклыя нам Татры KT4 (толькі вэрсіі D, якая выраблялася для НДР), і нямецкія нізкападлогавыя ADtranz GT6M, а сярод аўтобусаў — сучлененыя MAN NG 313. Фірмовы колер — сьветла-зялёны, але далёка не ўсе машыны ў яго выфарбаваныя.
Прыклады грамадзкіх прастор.
Вакзал.
Найвышэйшы будынак гораду, Одэртурм (Одэрская вежа). Калі памятаеце, у Франкфурце-на-Майне быў Майнтурм.
Гарадзкое графіці.
Сьветлафорная кнопка — стандартная эўрапейская. Побач разьмешчаная кнопка прыпынку трамвая, якая адначасова дае сыгнал кіроўцу спыніцца і перакрывае дарогу, каб пешаход мог бясьпечна падысьці да прыпынку (трамвайныя шляхі ідуць пасярэдзіне вуліцы).
На многіх слупах і электрычных будках прылепленая бел-чырвона-белая налепка, якая нагадвае беларускі сьцяг. Што яна пазначае, высьветліць не ўдалося. Напэўна, проста сьветлаадбіваючы знак.
Ля ракі да гэтага часу стаіць старадаўні пагрузачны кран, пераўтвораны ў помнік.
Па Одэры праходзіць дзяржаўная мяжа з Польшчай. Раней тут быў пункт пропуску, але цяпер абедзьве краіны знаходзяцца ў шэнгенскай зоне, і можна вольна шпацыраваць з адной краіны ў іншую. Пераходзячы мост, вы трапляеце ў горад Слубіцэ. Пра гэта — у наступным апавяданьні.