Одэнсэ

Cюдданмарк, Данія, лістапад 2015
Google Мапы, Яндэкс.Мапы

Одэнсэ — трэці па велічыні (187 тысяч) горад краіны, разьмешчаны на востраве Фюн. Адлегласьць да яго ад Капэнгаґена — 160 км. Гэта прыкладна столькі ж, колькі ад Масквы да Цьверы. Спачатку я думаў узяць напракат машыну, але потым вырашыў зьездзіць на цягніку, каб хутчэй і менш клапотна. Квіток у адзін канец каштаваў аж

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

Маімі суседзямі апынуліся 3 п’яных мужыкі, мяркуючы па выглядзе і манэрам, не асабліва інтэліґентных. Зрэшты, тры падвыпілых дацкіх пралетары — адносна цярпімая кампанія, у адрозьненьне ад траіх славянскіх гопнікаў. Дацкія краявіды за акном:

Мост паміж астравамі Зэляндыя і Фюн, па якім праяжджаеш па шляху з Капэнгаґена, зьяўляецца найдаўжэйшым у Эўропе.

Одэнсэ найбольш за ўсё вядомы тым, што тут нарадзіўся найвядомейшы ў сьвеце датчанін — Ганс Крыстыян Андэрсэн.

Тут разьмешчаны музэй пісьменьніка, яму ж прысьвечаныя шматлікія гарадзкія аб’екты. Нешматлікія гарады Эўропы могуць пахваліцца сваёй унікальнай сьветлафорнай піктаґрамай. Ув Одэнсэ замест стандартнага эўрапейскага чалавечка сустракаецца ўнікальны сьветлафорны Андэрсэн.

У горадзе ёсьць мноства помнікаў і іншых рэчаў, прысьвечаных пісьменьніку, як, напрыклад, стойкі алавяны жаўнерык. Аднак, пра Андэрсэна я хачу напісаць асобны аповяд, таму ў гэтым ня буду асабліва кранацца гэтай тэмы.

Усе турыстычныя ўказальнікі вядуць у раён, дзе нарадзіўся пісьменьнік. Месца вельмі прыгожае. Домікі малюсенькія (параўнайце з машынамі), цікава, якая там вышыня столяў? Цяпер, вядома, гэта вельмі прэстыжны і дарагі раён, і кватэры тут каштуюць нямерана, нягледзячы на ​​цеснату. Але ў часы Андэрсэна гэта быў раён жабракоў на ўскраіне. Хаты ня мелі ніякіх выгод, падлогі былі земляныя, а дахі працякалі. Народ, асабліва бедны, тады быў нізкарослым, а цяпер датчане вельмі высокія. Не складана ім у такой цеснаце жыць?

Думаю, што не.

Зьвярніце ўвагу, што тратуары хоць і старадаўнія і выкладзеныя брукам, а ўсё роўна маюць стандартны дацкі патэрн — дзьве лініі, якія цягнуцца побач.

Самыя старадаўнія вуліцы горада.

«Одэнсэ» перакладаецца як «Сьвяцілішча Одына» (вярхоўнага бога ў міталёґіі ґерманцаў, што таксама лічыўся заступнікам ваяроў). Першая згадка пра гэтае селішча прыпадае на 988 год, хоць археаляґічныя раскопкі сьведчаць, што людзі жылі тут ужо 4000 гадоў таму.

Ув Одэнсэ калісьці знаходзілася «вежа Одына», другі па вышыні будынак у тагачаснай Эўропе (першым была Эйфэлева вежа). Вежа Одына была падарваная ў 1944 годзе ґрупай дацкіх калябарантаў, якія супрацоўнічалі зь нямецкімі акупацыйнымі войскамі.

Цэнтр горада.

Некалькі вуліц зробленыя цалкам пешаходнымі.

Новая архітэктура выдатна гармануе са старой.

Падабаецца!

Прыклады гарадзкога дызайну.

Вытанчаная вэладарожка.

Прагуляўся і па больш простых раёнах. Жылыя дамы.

Двары.

Дзіцячыя пляцоўкі.

Жылыя вуліцы.

Звычайны, непаштовачны Одэнсэ.

Хаця ўсё роўна прыемна

Цырульня выкарыстоўвае ў афармленьні знак з чырвона-бела-сінімі палосамі. Для тых, хто ня ў курсе, у ЗША гэта стандартны знак, які пазначае цырульню, не адзін салон прыгажосьці безь яго не абыходзіцца, але я быў упэўнены, што ў Эўропе гэтага няма.

Стандартныя, нетурыстычныя сьветлафоры.

Як і ў Капэнгаґене, сьветлафорная кнопкі маюць лямпачку-індыкатар.

Гарадзкая урна.

Для вулічнага асьвятленьня зрэдку выкарыстоўваюцца падвешаныя лямпы (як у Капэнгаґене), але часьцей — простыя ліхтары.

Прыклад пешаходнай навіґацыі.

Цэрквы.

Ружовы матаролер.

Паркоўка каля дома.

Рарытэтная паштовая скрыня. Новыя скрыні стандартныя дацкія.

Пракат ровараў і аўтобус, прысьвечаны, вядома ж, Андэрсэну.

Паркамат.

У грузавіка на знаку дзьве заднія восі.

Мясцовая традыцыя?

Міні-заапарк ў кагосьці ў двары.

Вядома, ні адна краіна не ідэальная. Шпацыруючы па горадзе, сустрэў такое.

І такое.

Ці такое. Штэндэры гэта непрыгожа, яны толькі засьмечваюць візуальную прастору, па сутнасьці, зьяўляюцца формай нелеґальнай рэклямы (за іх ня плацяць, а праходу яны перашкаджаюць), а яшчэ іх мала хто чытае. Нязвыкла бачыць такое ў Эўропе.

З задавальненьнем прайшоўся вуліцамі ўвечары.

На плошчы ўжо ўсталявалі ялінку.

Горад упрыгожаны да Раства, прыгожа і адчуваецца сьвяточны настрой.