Прага, дэталі

Чэхія, жнівень 2016
Google Мапы, Яндэкс.Мапы

У Празе вельмі прыгожа, але вельмі шмат турыстаў.

Прыкладна як у Амстэрдаме. Калі вам не падабаюцца натоўпы народу на вуліцах, то лепш не прыяжджаць сюды ў разгар сэзону.

На некаторых вуліцах не праціснуцца.

Як вынік, шмат тых, хто спэцыялізуецца на вулічным заробку на турыстах — гандляроў сувэнірамі, музыкаў, і г. д. Каб іх неяк кантраляваць, у першую чаргу з пункту гледжаньня падаткаабкладаньня, улады прыдумалі выдаваць на такія рэчы дазволы. Тым, хто не атрымаў дазволу, выступаць і гандляваць на вуліцы нельга. Дазвол заўсёды павінен знаходзіцца на бачным месцы, паказваць фатаґрафію, імя і нумар выступоўцы або гандляра.

Тыя, хто нічога не ўмее, проста просяць міласьціну. Асаблівасьцю праскіх жабракоў зьяўляецца пастава — яны не сядзяць з працягнутай рукой, а заўсёды стаяць «ракам», выцягнуўшы рукі наперад. Усе сустрэтыя жабракі заўсёды былі менавіта ў такой позе.

Дарожныя знакі і паказальнікі неверагодна дэталізаваныя. Чалавек, якому даверылі іх распрацоўваць, відавочна фанат сваёй справы.

Часам знакі малююцца прама на дарозе.

Для абароны ад галубоў розныя рэльефы і скульптуры часта зацягваюць сеткай.

Зрэдку сустракаюцца зьнешнія гідранты — рэдкасьць для Эўропы. Нейкай адзінай формы ў іх няма.

Вулічных сьметніц таксама некалькі відаў. Самая хадавая і распаўсюджаная — зялёная плястыкавая, якую вешаюць на слупы.

Ёсьць для паасобнага збору перапрацоўваемых адходаў з падземным сховішчам. У кожнай такой сьметніцы ёсьць свой нумар.

Ёсьць модныя, для турыстычных зон.

А ёсьць спэцыяльныя кантэйнэры, таксама для паасобнага збору. Яны больш прызначаны для мясцовых жыхароў.

Сьветлафоры складаюцца з круглых сэкцыяў і звычайна маюць таймэр. Часта сустракаецца міні-сэкцыя ўнізе.

Сьветлафор і нейкая сымпатычная цян.

Сьветлафорная кнопка і інструкцыя да яе.

Слупы часам фарбуюць спэцыяльнай рэльефнай фарбай, да якой немагчыма прыляпіць аб’явы.

Разьметка зебры адзьдзяляе сустрэчныя патокі пешаходаў.

На складаных выездах ставяцца выпуклыя люстэркі.

Паркоўкі, як і мае быць, платныя, але паркаматаў я ня бачыў. Напэўна, аплата зьбіраецца неяк па-іншаму.

Парушальніка вязуць.

Грамадзкі транспарт разьвіты вельмі добра — ёсьць мэтро, ​​трамвай, аўтобус і экзатычнейшыя віды. Найхутчэйшым спосабам перамяшчэньня зьяўляецца мэтро. Праскае мэтро займае 5-е месца па занятасьці ў Эўропе, штогод яно перавозіць каля 600 мільёнаў чалавек. Разавая паездка каштуе

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

Памылка на сайце: немагчыма паказаць сьпіс валютаў, бо функцыя функция currencies() ня вызначаная. Крыварукі аўтар выпадкова зацёр патрэбны файл. Бэкапы, гіт - не, ня чулі :(

Станцыі па сваёй пляніроўцы зусім такія ж, як у Маскве, Кіеве і іншых гарадах былога СССР, што ня дзіўна, улічваючы, што будаўніцтва вялося пры шырокім удзеле савецкіх спэцыялістаў і з выкарыстаньнем савецкіх тэхналогіяў і матэрыялаў. Калі б не касмэтычнае афармленьне, можна было б падумаць, што ты ў нейкім постсавецкім горадзе.

Эскалятар. Цэнтральныя станцыі маюць глыбокае заляганьне.

А вось пляніроўка вагонаў адрозьніваецца. Замест доўгіх паліц — індывідуальныя сядзеньні, расстаўленыя так, каб ня трэба было сядзець сьпіной да акна.

Фірмовая размалёўка (яна адна для ўсіх відаў транспарту) нагадвае колеры РЖД.

Як і ў многіх краінах Эўропы, у мэтро няма турнікетаў (яны памяншаюць прапускную здольнасьць, бо ў гадзіны пік ствараюць чэргі). Замест гэтага на ўваходзе стаяць сканэры для праязных карт, а мэтро пэрыядычна патрулююць кантралёры. Калі вы ім трапіцеся без аплачанага праезду, штраф будзе такім, што на гэтую суму можна было б катацца пару месяцаў. Праверыць вас могуць ня толькі ў цягніку, але і на станцыі — калі вы зайшлі за сканэры, не аплаціўшы праезд, гэта ўжо парушэньне.

Прыкладна дзьве траціны станцый абсталяваныя ліфтамі, якімі могуць скарыстацца маламабільныя грамадзяне.

Мэтро складаецца з 3 ліній, кожная зь якіх у цэнтры перасякаецца з дзьвюма іншымі.

Як у любым добрым горадзе, у Празе ёсьць трамвай. Было б дзіўна, калі б так добра знаёмыя нам вагоны Татра Т3 не сустрэліся ў сябе на радзіме. Гэтыя трамваі пудаваліся фірмай ČKD менавіта ў Празе. Іх назва «Tatra» пайшла ад імя горнага хрыбта ў Славаччыне, як і назва іншай аднайменнай чэскай кампаніі (фірмы ČKD і Tatra былі рознымі прадпрыемствамі, хоць і супрацоўнічалі ў галіне машынабудаваньня). Дзякуючы экспарту ў СССР і іншыя сацкраіны Татра Т3 стала самай масавай мадэльлю ČKD — усяго ў пэрыяд з 1962 па 1999 год было пабудавана больш за 14 000 вагонаў гэтай маркі.

У парку ёсьць і іншыя мадэлі ČKD, напрыклад Татра Т6А5. Гэтых трамваяў з 1991 па 1998 гады было пабудавана каля 300 штук. У краіны былога СССР яны ўжо не экспартаваліся, але ў 2016 годзе некалькі сьпісаных ў Празе вагонаў было набыта Украінай для Харкава. Што тычыцца фірмы ČKD, то яна спыніла існаваньне ў 1998 годзе.

Найбольш сучасныя вагоны таксама чэскія — доўгія нізкападлогавыя Škoda 15T, якія вырабляюцца з 2008 году.

На Вацлаўскай плошчы ёсьць кафэ, зробленае ў двух старых вагонах.

Прыпынак трамвая.

Вулічная інфраструктура ў цэлым вельмі добрая, арыентуецца на бясьпеку і зручнасьць пешаходаў.

Хоць сустракаюцца перажыткі сацыялістычнага горадабудаўніцтва ў выглядзе падземных пераходаў (у нармальным горадзе такога быць не павінна). Але ў іх, прынамсі, ёсьць спадзісты бесступенькавы спуск.

Аўтобусы таксама мясцовага вырабніцтва. У Чэхаславаччыне была вельмі добра разьвіта цяжкая прамысловасьць, мноства кампаній выраблялі ўсё ад аўтамабіляў да самалётаў (у Чэхіі дагэтуль выпускаецца добра знаёмая ўсім «Элка», самалёт Let L-410 Turbolet), і пасьля краху сацыялізму шматлікім фірмам атрымалася выжыць. На фота — чэскі 4-дзьверны гарадзкі аўтобус SOR NB 12. Сустракаецца яго сучлененая версія SOR NB 18. Тралейбусаў у Празе няма — у 1972 году сыстэму ліквідавалі.

UPDATE: у 2017 годзе праскі тралейбус сталі ўваскрашаць. Быў адкрыты тэставы маршрут, па якім пусьцілі чэскія тралейбусы SOR TNB 12 і Škoda 30 Tr, а таксама электробусы SOR ENS.

Прыпынак аўтобуса.

Слупок з указаньнем маршрутаў.

А яшчэ тут ёсьць фунікулёр.

Прагулачны кацер.

Гарадзкое таксі афарбаванае ў жоўты колер.

Паліцэйскі аўтамабіль (часьцей за ўсё выкарыстоўваюцца чэскія «Шкоды»). На ўсіх аўтамабілях напісаная фраза «Pomáhat a chránit» («дапамагаць і абараняць»). Традыцыю пісаць нешта такое на паліцэйскіх машынах пачалі амэрыканцы — у 1963 годзе на машыны паліцыі Лос-Анджэлеса сталі наносіць словы «To protect and to serve» (абараняць і служыць), і з таго часу яе адаптавалі ў многіх краінах.

Пажарная машына (вырабніцтва чэскай фірмы «Tatra»). Пажарныя па-чэску называюцца «гасічы», таму што гасяць.

Чэская мова навогул даволі лёгка чытаецца, бо належыць да славянскай групы. Многія словы можна зразумець ці здагадацца аб іх значэньні. Ёсьць і ілжывыя сябры перакладчыка, напрыклад, «pozor» значыць ня «ганьба», як па-расейску, а «ўвага». Словы, зрэшты, аднакарэнныя, і пры наяўнасьці базавых спазнаньняў у лінгвістыцы можна здагадацца аб прычынах такога падабенства..

Некалькі разоў сустракаліся зусім забытыя ў нас шматфункцыянальныя грузавічкі Multicar M25 вытворчасьці НДР. Гэтая фірма, дарэчы, да гэтага часу існуе, што для буйных прадпрыемстваў былой НДР рэдкасьць (большасьць у 1990-я гады абанкруціліся).

Прыбіральнік вуліц.

Шыльды з назвамі і нумарамі вельмі прыгожыя і рэльефныя.

Таблічкі гарадзкіх камунікацый — таксама.

Таксафоны яшчэ сустракаюцца, але бачна, што зьяўляюцца відам, які вымірае.

Люк.

Ліхтары розных відаў, часам сустракаюцца падвесныя.

Увесь цэнтр вымашчаны брукам.

Шмат пешаходных зон.

Дзіцячая пляцоўка.

Як і ў Нямеччыне, прыбіральні ўсюды платныя. Што характэрна, іх заўсёды абслугоўваюць спэцыяльныя бабкі, на выгляд дакладна такія ж, як у расейскіх платных туалетах.

Адзін з найбольш вядомых за мяжой сымбаляў Чэхіі — кроцік (Krtek) з аднайменнага мультсэрыяла, які выходзіў з 1957 па 2002 гады. Пэрсанаж быў створаны мастаком Здэнэкам Мілерам (1921—2911).

У Празе ёсьць музэй камунізму, ад якога ў цяперашніх расейскіх патрыётаў усіх разьліваў абавязкова прыгарыць. Па супадзеньні, я апынуўся тут якраз у тыя дні, калі чэхі адзначалі гадавіну «Праскай вясны» — у 1968 годзе ўрад Чэхаславаччыны пачаў дэмакратычныя рэформы, якія былі неўзабаве жорстка задушаныя савецкімі войскамі. З-за гэтага чэхі дагэтуль ставяцца да рускіх з халадком. Пра ўсё гэта будзе асобнае апавяданьне.

Праўдзівыя загалоўкі жаночага часопіса.

Прага — горад вельмі прыгожы, вялікі і жывы.

На гэтым сайце пра яе будзе яшчэ некалькі гісторый.